Het is opmerkelijk hoe verschillend de vangstberichten zijn de laatste tijd. Op sommige websites wordt verkondigd dat de snoek goed los is en er met regelmaat behoorlijke aantallen worden gevangen, terwijl het elders simpelweg tegenvalt. Ik had het graag anders gezien, maar bij ons houdt het de laatste tijd ook niet over.. De laatste keren was het niet best en afgelopen zondag met Pieter was het een prachtige en vooral gezellige dag op het water, maar wenste de snoek niet mee te werken. Volgens mij komt het nu gewoon aan op doorzetten, want ik wil erbij zijn als de snoek een keer los komt.

Het is maandagavond 24 september, 20.16 uur: Piep! Piep! Een sms van Friso: “Meter id boot!”. Hierbij wordt overduidelijk gedoeld op de volgende dag. Beide hebben we een verlofdag opgenomen en gaan we het gewoon weer proberen. Ralf heeft dit jaar z’n metersnoek al binnen (107 cm), Friso en ik waren nog niet zo succesvol. In ieder geval lijkt mijn vaste vismaat er vertrouwen in te hebben en daar ben ik blij mee. In eerste instantie gingen we voor het merengebied rondom Hilversum, maar in verband met de steeds drukker wordende ochtend- en avondspits besluiten we het toch iets dichterbij huis te zoeken. De rivier waar we het gaan proberen, hebben we in de loop der tijd steeds beter leren kennen. Niettemin blijft het daar lastig snoek vangen. We klampen ons vast aan het feit dat er ook heel grote snoek huist.

Eenmaal bij de trailerhelling waait er een behoorlijk frisse wind, maar van alle voorspelde regen- en onweersbuien komt gelukkig nog weinig terecht. Sterker nog, het zonnetje schijnt en het is gewoon perfect snoekweer! Het recept voor vandaag is simpel: rustig de diepere stroomnaden van de rivier afvissen met relatief groot kunstaas en proberen uit te zoeken waar de snoek ligt.

Ondanks de goede weersomstandigheden blijft het de eerste uren rustig. Wij zijn in opperbeste stemming en maken ons niet druk. Het is gewoon wachten op de goede bijt periodes. Wel zien we dat de natuur zich helemaal aan het opmaken is voor de winter: berken en kastanjes die helemaal geel-bruin kleuren en groeperende Canadese en grauwe ganzen die zich langzaam opmaken voor de grote reis zuidwaarts. Na het met jerkbaits voor een stuw te hebben geprobeerd, vissen we stug door. Als ik mijn grote blauwe bulldawg uit de koffer tover, begint Friso te glimlachen. “Goeie zet! Daar liep ik zelf ook al aan te denken.”

We trollen langzaam verder als een paar honderd meter verder mijn bijhengel ineens heel rustig krom getrokken wordt. Het is net alsof mijn bulldawg heel rustig, maar steeds dieper in een bos met fonteinkruid vast dreigt te lopen… Ik pak de hengel direct op en twijfel eerst of het wel vis is.. dan ineens komt er toch beweging in de zaak! In eerste instantie geeft de snoek niet echt strijd, maar gedraag zich meer als een zwemmende zak aardappelen. Dan zie ik dat de snoek door de lijn van mijn andere hengel zwemt en alles meetrekt. Friso ziet het ook en reageert adequaat door mijn reel direct open te zetten zodat deze vrij lijn af kan geven. Well done maatje! Daarna schakelt de tot dan makke snoek een versnelling hoger en perst er een paar runs uit. Als de snoek zich daarna voor het eerst in de oppervlakte laat zien, zijn we beiden onder de indruk van haar postuur. “Die is echt wel een meter!!” roept Friso. Ik denk het eigenlijk ook wel, maar wil nog niet te optimistisch zijn omdat ik hiermee vaker op de korrel ben gekomen... “Gewoon met het schepnet!” roep ik naar Friso. Het is een zwaktebod, maar dit soort snoeken haak je maar zelden en ik ben gewoon veel te bang om zoiets met de handlanding te verspelen. Met de nodige druk op de hengel en lijn komt de vis langzaam in de buurt van het net. Friso verzaakt niet en even later ligt er een overtuigende metersnoek in de boot. Yess!!!

Het is een mopskop en geen kleintje ook! Onze onthakingsmat is exact 104 cm lang en deze gaat daar ruim overheen. Bij de eerste keer meten zegt het meetlint dat ze maar liefst 115 cm lang is! Bij de tweede keer ook. “Shit zeg, dat is gewoon een nieuw PR!!” zeg ik. Het is vooral een erg lange snoek met een indrukwekkend grote kop. Na de nodige kiekjes – waarbij de snoek in mijn handen nog een paar keer flink probeert te klapperen, maar ik haar goed vast blijf houden – wordt deze kanjermopskop weer teruggezet. Ondanks dat de watertemperatuur nog maar 14 ºC is, duurt het nog ruim 10 minuten voor de snoek zichzelf herpakt en dan ook overtuigend de diepte weer opzoekt. Yes! Altijd goed als ze weer normaal wegzwemmen.

Piep! Piep! Een sms van Pieter: “Hoi Wouter, welk water is het geworden en nog vangst? Pieter”. “Haha! Wat een toeval! Hij vraag of we al iets hebben!” zeg ik tegen Friso. Pieter wordt natuurlijk direct op de hoogte gesteld van de stand van zaken, net als een paar andere goeie vismaten overigens.

De rest van de dag leverde geen snoek meer op helaas. Wel werd mijn grote bulldawg nog een keer door een leuke snoek gegrepen op ongeveer 3 meter water. Aangezien de snoek direct in het oppervlak kwam en ik deze daarna verspeelde, denk ik dat deze niet al te groot is geweest. We hebben heel wat uren stug doorgevist, maar het zat er niet meer in. Zoals gezegd hebben we enorm genoten van de natuur op en rond het water. Een overvliegende havik, een sperwer die al jagend een mees of iets dergelijks in de lucht probeert te grijpen en een ijsvogeltje dat een paar keer voor onze boot uit vloog. Nee, snoeken is wat ons betreft veel meer dan vissen vangen alleen. Ook al is het vaak uren maken, bikkelen en doordouwen geblazen, er is rond het water zoveel meer dat echt de moeite waard is en vroeg of laat komen die grootten vanzelf.

Good goan,
Wouter