Wout is een groot voorstander van het trollen. Markjan geloofd heilig in het vissen met dood aas. Sander heeft weinig voorkeur, maar vindt Markjan imposanter en schaart zich daarom achter hém wanneer de discussie losbreekt over de te volgen visstrategie.
De laatste maanden hebben we voornamelijk met dood-aas gevist. Deze strategie leverde kort na de zomer een aantal hele mooie vissen op. Echter vielen de resultaten de laatste weken wat tegen. Wout gebruikte deze tegenvallende dagen dan ook om de andere twee te overtuigen dat we toch weer eens de boot moesten pakken. “We hadden gewoon met de boot moeten gaan!” had hij meerdere malen geroepen wanneer hij het dobber staren zat was en de snoek het liet afweten. Bang dat Wout gelijk zou hebben en bang om dit dan een hele visdag te moeten aanhoren, besloten de andere twee weer eens met de boot te gaan op een dag dat Wout werken moest.

In het vorige verslag was te lezen dat Sander al meerdere weken achterelkaar zich had weten te verwonden tijdens de kieuwgreep. Terwijl hij in gedachten zich voornam om deze dag ongeschonden door te komen haalde hij de spullen uit de achterklep van de auto. Roekeloos pakte hij zijn vistas en greep daarbij in een dreg. Dit merkte hij pas toen een van de haken bleef hangen aan de bekleding van de auto en een andere haak daardoor een centimeter de top van zijn vinger in schoot. In een flits schoot hem een eerdere ervaring door het hoofd. Tig jaar geleden sloeg hij, tijdens het werpen vanaf de kant, een plug aan. Door te weinig weerstand kwam deze plug recht op hem af. Één haak van de dreg kwam in zijn been terecht. Met geen mogelijkheid was deze er meer uit te krijgen. De huid van een mens bleek enorm taai. Hij had de dreg losgemaakt van het aas. En met de dreg in zijn been was hij naar huis gereden. Daar lukte het uiteindelijk om met behulp van een stanleymes de haak los te krijgen.
Nu stond hij met één haak in zijn vinger en één haak in de bekleding voorovergebogen in de kofferbak van Markjan. Zijn ergste nachtmerrie! Vaak had hij op de boot of aan de kant van het water op miraculeuze wijze scherpe haken en kunstaas weten te ontwijken wanneer een van zijn maten iets te stevig een mogelijke aanbeet aansloeg of overenthousiast uitwierp met een gesloten molen. En nu was het dan zover. En het was nog wel zijn eigenschuld ook!
“Gelukkig” was het met nogal wat geweld gegaan en was de huid wat uitgescheurd. Hierdoor was de haak tot zijn grote opluchting vrij gemakkelijk uit zijn vinger te halen. Nog trillend van de schrik stapten de twee aanboord.

De hele morgen voeren zij rond. Slechts één snoekje leverde deze tactiek op. Nu was het wél jammer dat Wout er niet was. Ze hadden hem goed in kunnen peperen dat deze manier van vissen dus ook weinig opleverde.

Een week later stonden we weer met z’n drieën aan de kant. Na een uurtje of 4 stonden we nog op nul. Dat was jammer. Maar ‘jammer’ was wat zuinig uitgedrukt toen de jongelui die we bijna elke maandag tegenkomen kwamen vragen of we een fototoestel hadden. Ze hadden een mooie metersnoek weten te vangen. Dat wij nog op nul stonden werd daardoor toch vrij irritant. 10 minuten later vroegen ze weer om het fototoestel omdat ze een snoek van 113cm hadden gevangen!! Dat wij nog altijd op nul stonden werd toch zeer pijnlijk en bloedirritant.
Gelukkig nam dit gevoel snel af… Helaas ging dit over in een gekmakende blinde jaloezie en intens verdriet toen ze 5 minuten later een derde metersnoek op de kant kregen. Wout vond deze situatie ondraaglijk en ging verslagen naar huis.
De vriendelijke lui vonden het mooi geweest. En vertrokken. Ze waarschuwde Sander die zijn auto met zijn bumper gevaarlijk boven een paaltje geparkeerd had. Hij had slechts een paar millimeter speling. Helaas was deze speling verdwenen toen even later Sander en Markjan gedesillusioneerd instapte en achteruit wegreden. De schade aan de bumper viel in het niets vergeleken met de mentale schade die dag opgelopen was.

Nieuwjaar! Een nieuwe ronde met nieuwe kansen! De eerste maandag van dit prille jaar moest het er van komen. De visgoden moesten ons nu toch weer eens goed gezind zijn.
Sander moest passen aangezien zijn gezin zijn vis-enthousiasme bij tijd en wijle de kop in drukt. Markjan en Wout gooide de dobbers aan het einde van de morgen te water. Binnen niet al te lange tijd dook één dobber onder. Markjan mocht de eerste van 2006 landen. Een snoek van 62 cm was de buit. Kort hierop volgde er nog drie aanbeten op de hengels van Markjan. Helaas werden deze niet verzilverd.
Tegen het einde van de dag kreeg Wout toch nog een mooie 90cm aan de lijn. Het beest had een gigantisch grote kop die eigenlijk niet in verhouding stond met zijn lichaam.
Precies het tegenovergesteld als bij Markjan had hij Sander toegefluisterd. Sander, zoals bekend onder de indruk van het imposante voorkomen van Markjan, vond dit helemaal geen leuke grap en heeft hier dan ook niet heel lang en smakelijk om gelachen. (Écht niet hoor Markjan!)

Afgelopen maandag waren het Markjan en Sander die een nieuwe poging gingen wagen. Wout zou pas later op de dag aanschuiven. Voor de zoveelste keer op de inmiddels voor ons oude vertrouwde stek. Vorige week 90cm. Oké dat is geen slechte vangst. Maar we weten dat er in dit water veel grotere exemplaren rondzwemmen. Deze wetenschap schiet dan ook elke keer door je heen wanneer een dobber in actie komt. “Zou dit een monstervangst gaan worden?”. Zo ook deze keer. De dobber van Sander kwam in beweging. Heel geleidelijk verplaatste hij zich. Net toen Sander de lijn op spanning had gebracht schot de dobber onder. Sander vist met een tuig met dubbele dreggen dus wachten hoeft niet. Direct sloeg hij aan. Een zware trage weerstand was te voelen. Het water is koud, de snoek wat minder fel. Maar het was duidelijk een grote snoek. Hoog vanaf de steiger is de maat moeilijk te schatten. Pas in het net werd duidelijk dat we weer eens dik over de meter waren gegaan. 107cm om precies te zijn. De eerste metersnoek van 2006 was een feit!

Aan het einde van de morgen kwam Wout. Natuurlijk kreeg hij gelijk de foto’s te zien van de mooie snoek die hij helaas had moeten missen..
Drie uur later na veel staren en het nuttigen van een patatje oorlog moest Sander thuis zijn ouderlijke plichten vervullen. Wout kon Markjan overtuigen nog even mee te gaan naar de water rond zijn huis om daar nog even een uurtje te pluggen. Twee dood aas hengels werden in het meertje gedropt en met een half oog in de gaten gehouden, terwijl ze al pluggend het water afstroopten. Na 30 minuten kreeg Wout op zijn nieuwe Rapala x-rap een felle aanbeet en even later lag er een opvallend licht gekleurd snoekje van 69 cm op de kant.
De aandacht was even naar deze vangst gegaan en daardoor waren de dobbers genegeerd. De dobber van Markjan bleek verdwenen. Markjan snelde naar zijn hengel, maar naast zijn dobber bleek ook zijn hengel verdwenen.

Gestolen kon hij niet zijn… Dat kon maar één ding betekenen. Het water werd afgespeurd. Wout begon fanatiek te werpen om misschien de hengel, die in hun optiek niet ver weg kon zijn, te haken. Markjan begon net de hoop op hengel en vis te verliezen toen hij op 20 meter afstand bij een eilandje een oranje kleur onder het water dacht te zien. Weer werd er vanuit diverse posities gegooid maar er werd niets gehaakt. Aan de overkant stonden een aantal huizen. In een tuin lag een klein polyesterbootje. Wout stelde voor dat bootje te vragen en rondjes te gaan varen in de hoop nog een glimp van de hengel of de dobber te zien.
Wout, in de wetenschap dat er wellicht een snoek zwom met een complete hengel achter zich aan trok de stoute schoenen aan en ging voor de boot. Deze bleek zo lek als een mandje maar in de achtertuin van deze mensen zag hij de dobber vlak onder de kant en op een meter of 5 het handvat van de hengel. Met de eerste worp werd de hengel van Markjan gehaakt en langzaam binnen gehaald. De snoek kreeg door dat er beweging in de lijn kwam en gaf een aantal fikse klappen waardoor het snel duidelijk was dat dit om een grote jonge(dame) moest gaan. Markjan spoedde zich met het net richting Wout toen de verdwenen hengel van Markjan geland was en bleek dat de snoek er nog prima aanzat en zeker de 80cm moest halen.
Bij het landde van de snoek en de aanblik in het net werd er zelfs voorzichtig al gedacht aan de tweede meter van de dag. Maar het meetlint stopte bij 98 cm.
Blij dat ze toch hadden doorgezet en de snoek hadden weten te bevrijden van zijn vervelende last besloten ze er een eind aan te breien.
Mooie dag met de metersnoek als beloning en een prachtige 98cm als afsluiter. We kijken alweer uit naar de volgende keer. Alleen dan maar even dubbelchecken of de spoel wel open staat.

Wout/Sander

Resultaten van deze dagen
6 snoeken
Grootste snoek 107cm
Gemiddelde lengte 80,2cm

Wout 2
Sander 2
Markjan 2