We hebben er zwaar de pest in! Dag in dag uit hebben we trollend doorgebracht, maar keer op keer moeten we concluderen dat het toch niet best gesteld is met het snoeken de laatste tijd… Af en toe werd er heus nog wel een leuke snoek gevangen, maar de echt grotere snoeken, zoals we die vorig jaar vingen, lijken wel uitgestorven. Misschien tijd voor iets nieuws? Noodgedwongen plaatsen we maar twee verslagen tegelijk…er valt immers toch weinig leuks te vertellen. Of toch nog wel?!

Zaterdag 9 september 2005.
Normaal gesproken als wij met het bootje via de sluis op de rivier aankomen, varen we bijna altijd de linker rivierarm op. Natuurlijk zijn we ook wel eens rechtsaf gegaan, maar nooit verder dan een kilometer of twee. Via de provinciale atlas kwam Ralf er achter dat de rivier na een kilometer of vier overgaat in een behoorlijk groot meer. Vandaag zouden Friso, Ralf en ik richting het meer trollen op zoek naar die grote metersnoek waarvan we al zo lang vervreemd zijn… Voor ons was het weer vandaag perfect; graadje of 23, vrijwel geen wind en een klein kabbeltje op het water. We betwijfelden of de snoeken hier ook zo over dachten…

Zoals gebruikelijk de laatste tijd gebeurde er de eerste twee uren helemaal niets… Behalve fanatiek jagende baarsjes op speldaas was er niets te beleven.. Oh ja, we zagen ongeveer 200 meter verderop nog een grote zilverreiger in het water staan… maar om daar nu zwaar op te kicken.. Drie koffers vol kunstaas werden compleet overhoop getrokken in een soort collectieve wanhoopspoging om de snoek nu toch aan het happen te krijgen……. Friso had hier het meeste succes in… Pas op de terugweg incasseerde hij de eerste beet van de dag op de overgang van het meer naar de rivier. “Hè hè!! Eindelijk!!!” Een mooie snoek, dat was meteen wel duidelijk… Na een paar flinke runs was de snoek klaar voor het schepnet (landen met de kieuwgreep durft geen van ons drieën door nare ervaringen met dregjes…). De snoek had Friso’s “Fatso” compleet in z’n muil en bleek 88 cm lang.

Het warme weer eiste z’n tol want na het onthaken en de foto was er een korte reanimatie nodig om de snoek zelfstandig verder te laten zwemmen. Aangezien deze snoek van een behoorlijke diepte kwam (ca. 5 meter), besloten we om lekker diep te gaan trollen.. Na het horen van het woord “diepte” greep Ralf bijna instinctief naar z’n “Twinfin”.. Vrijwel direct nadat hij deze aan de lijn knoopte en op diepte had, kreeg hij een lekkere beuk op z’n Rozemeijerstok! “Yohoo!!.. Aaah..shit!” Het zat hem niet mee want een seconde later keek hij beteuterd naar z’n hengel die nu alles behalve parabolisch leek.. Om kort te gaan; Ralf ving er die middag nog een snoekje van circa 65 cm bij op de “Warrior” en daar is het helaas bij gebleven. Taaie bezigheid dat snoeken de laatste tijd!

Zaterdag 24 september 2005
Na een teleurstellende laatste keer, maar gesterkt en geïnspireerd door het kanjeravontuur van Markjan en Wout met dood aas (zie hun verslag van 20-09-’05 op deze site..), besloten we het ook met een dooie aasvis te proberen. Ralf en ik zouden langzaam op diepte over de taluds gaan slepen met een takeltje en een makreeltje als aas. Friso en Niek (die in een overmoedige verjaardagsstemming verkondigde graag eens met de grote jongens mee te willen…) zouden het trollend gaan proberen… Om negen uur werden de 2 bootjes vol goeie moed volgestouwd met allerlei overbodige rommel. We besloten eerste de gracht af te trollen. Dood aas leek ons hier niet zo’n goed idee om dat de gracht relatief ondiep is. Het weer was perfect. Weinig wind en een heerlijk nazomers zonnetje. Plotseling wees Ralf naar een grote (roof)vogel die verderop biddend boven een kolkje hing. “Een witte buizerd… of toch een grote meeuw?!” We keken elkaar aan en dachten even hetzelfde… Het zou toch geen visarend zijn?! Gelijk maar een vriend opgebeld die werkelijk geniaal is op dit gebied. Door logisch redeneren en wegstrepen kon het maar één soort zijn… We hadden dus toch gelijk; het was wel degelijk een visarend! Voor de niet-kenners onder ons; zie foto (niet door ons gemaakt overigens).

Aangekomen op de plas besloten Friso en Niek te gaan trollen met bulldawgs en shads op 4-6 meter diepte. Ralf en ik lieten onze makreeltjes op ongeveer 4 meter diep langs de taluds waggelen.. Ik was net bezig met het op diepte brengen van een extra snoekbaarsstokkie, toen ik mijn dobber zag verdwijnen.. Snel het snoekbaarshengeltje binnengehaald en mijn snoekhengel gepakt… Altijd weer een zenuwslopend moment… strak draaien, slaan en.. “Hangen!!!” Direct kwam de snoek van de diepte omhoog en liet zich even ver achter de boot in de oppervlakte zien! Ik dacht echt even dat ik een echte bak aan de lijn had, want de snoek vocht in de diepte voor wat ze waard was! Eenmaal in de boot bleek ze “slechts” 85 cm te zijn. Toch was ik er maar wat gelukkig mee!

We werden gelijk voor een probleem geplaatst want de haak zat echt lelijk achter in de snoekenbek… Gelukkig had ik de weerhaken plat geknepen en kon Ralf de snoek zeer vakkundig van de dreg ontdoen zonder schade te veroorzaken (weerhaakloos vissen werkt echt!). De rest van de dag hebben we alles gedaan wat maar mogelijk was.. Diep, ondiep, langzaam, snel, groot of klein kunstaas…. Het haalde geen moer meer uit! Niettemin was het lekker vertoeven op het water. ’s Middags hebben we nog gelachen toen we hoorden dat Niek z’n maaginhoud de vrije loop had gelaten… (!). Hoogstwaarschijnlijk had dit iets te maken met de veel te gezellige verjaardag die avond daarvoor…

Goodgoan,

Wouter